Choroba Peyroniego

objawy i leczenie

Choroba Peyroniego charakteryzuje się powstawaniem płytki kolagenowej w obrębie anatomicznych struktur prącia.
W konsekwencji tego, członek podlega dewiacji w którąś ze stron w zależności od umiejscowienia zmiany. Na początku może być ona wyczuwalna pod skórą prącia jako stwardnienie lub guzek nie powodując większych dolegliwości. Niestety często dochodzi do rozrostu zmian, które to prowadzą do szeregu objawów od bólu przy erekcji po uniemożliwienie współżycia.

Statystycznie na chorobę Peyroniego najbardziej narażone są osoby pomiędzy 40 a 60 rokiem życia, ale zdarzają się także przypadki u młodszych mężczyzn. Podaje się że 1 na 20 mężczyzn cierpi na to schorzenie. Do przyczyn występowania choroby zalicza się czynniki genetyczne oraz przebyte urazy w obrębie prącia. Fizjologicznie prącie prawie zawsze zbacza na którąś ze stron w zależności od człowieka. Jest to stan normalny i nie należy się tym przejmować. Jeżeli jednak pacjent odczuwa ból
przy erekcji lub uległ urazowi w obrębie prącia istnieje potrzeba wykonania diagnostyki zarówno uroginekologicznej jak i urologicznej pod kątem choroby Peyroniego ale i całego dna miednicy.

Anatomicznie płytka kolagenowa mająca charakter tkanki bliznowatej zajmuje przestrzeń błony białawej (łac. Tunica Albuginea) prącia. Podczas wypełniania się krwią ciała jamiste prącia umożliwiają erekcję. Tkanka bliznowata wpływa na prawidłowe zachowanie osłonek prącia wobec siebie, co prowadzi do:
– bólu
– zaburzeń erekcji
– postępującego skrzywienia prącia
– w konsekwencji uniemożliwienia penetracji w ogóle.

Wyróżniamy kilka faz powstawania płytki bliznowatej:
Faza I
– zapalna – faza ta charakteryzuje się bólem przy erekcji, który może doprowadzać do jej utraty. W tym okresie dochodzi do rozrostu zmiany.
Faza II
– przewlekła – zmiany są już nie bolesne, nie następuje rozrost płytki bliznowatej.

Naturalnie proces powstawania zmian w chorobie Peyroniego wymaga czasu, a powtarzające się urazy przy np.: stosunku lub osobnicza tendencja do bliznowaceń może przyspieszać ten proces.
Najważniejsze jest, by Pacjent był świadomy i wiedział gdzie się udać po pomoc.

Choć na chorobę Peyroniego nie ma lekarstwa, które daje stu procentową pewność wyleczenia można podjąć odpowiednie kroki by łagodzić oraz eliminować objawy choroby. Dostępnych jest kilka metod od nieinwazyjnych (jak metoda ESWT) po operację. Celem leczenia powinno być umożliwienie normalnego funkcjonowania z odbywaniem bezbolesnych stosunków włącznie.

Ważnym aspektem podejścia do leczenia jest uwzględnienie wszystkich aspektów choroby. Dlatego też zaleca się pełna współpracę różnych specjalistów takich jak urologowie, uroginekolodzy, psycholodzy, psychoterapeuci. Z uwagi na to że choroba wpływa znacząco na pożycie w związkach ważne jest wsparcie także seksuologów. Dowiedziono że prawie połowa mężczyzn cierpiących na zespół Peyroniego doświadczyła w swym życiu stanów depresyjnych. Na szczęście przy interdyscyplinarnym podejściu do leczenia pacjenta, jest duża szansa na poprawę jakości życia a nie rzadko umożliwienie normalnego funkcjonowania.

CO LECZYMY?

POTRZEBUJESZ POMOCY SPECJALISTY

Napisz, zadzwoń, skontaktuj się!

tel. 790-290-297